
۳۶۵ روز در صحبت
قرآن، نوشته استاد
حسین محیالدین الهی قمشهای، کتاب چهارم از مجموعه کتابهای جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین و منتشر شده است.
کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.
این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.
گروه اندیشه ایکنا به منظور بهرهمندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعههایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. سیصد و چهل و نهمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «نماز ریایی صدا و صفیری بیش نیست» تقدیم مخاطبان گرامی میشود.
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً ۚ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ(35)
و نماز ایشان در خانه کعبه نبود مگر صدا و صفیری و آهنگ کفزدنی (و روز قیامت با این منافقان خطاب شود که) بچشید عذاب را به سبب آنکه کفر ورزیدید (و نعمتهای خدا را کفران کردید).
سخن در نماز ریاکاران است که صدا و صفیری بیش نیست زیرا اصل نماز یاد خداست و اگر آن یاد نباشد همه عبارتها و آیات و حرکات نمازگزار باطل میشود.
او را هیچ بهرهای از آن کلمات و حرکات قدسی نباشد.
آن منافق با موافق در نماز
از پی استیزه آید نی نیاز
هر چه مردم میکند بوزینه هم
آن کند کز مرد بیند دمبهدم
و چه بسیارند مردمی که نماز را به عادتی و سنتی و نمایشی و تظاهری تبدیل میکنند و سخت در تلفظ کلمات و انضباط در حرکات میکوشند و آنهمه هیچ نیست جز صفیری و کفزدنی.
عبادت میگنی بگذر ز عادت
نگردد جمع با عادت، عبادت (گلشن راز)
کلمه صلوة با وصل و اتصال هم ریشه است و برخی مترجمان انگلیسی زبان نمازهای یومیه اسلامی را دعای اتصال ترجمه کردهاند. حال اگر دستگاهی باشد بسیار پرزرق و برق و برخوردار از آخرین فناوری اما به مقصد وصل نباشد آن را چه فایده خواهد بود.
انتهای پیام